Waarom wij niet testen op PFAS – onze boerenlogica

Het korte antwoord? Nee, wij testen niet op PFAS.
Het lange antwoord… dat vraagt iets meer uitleg.

PFAS is een verzamelnaam voor een hele groep door mensen gemaakte chemische stoffen. Ze zitten overal in: van smeermiddelen tot kleding, van blusschuim tot verpakkingsmateriaal. Ooit vonden we dat handig, want PFAS maakt producten “duurzaam” – het breekt nauwelijks af. Alleen ontdekten we later dat precies dát het probleem is: wat niet afbreekt, stapelt op.

PFAS is overal

Inmiddels zitten PFAS-resten in onze lucht, ons water, onze bodem, ons voedsel – kortom: in onze hele leefomgeving. Het verdwijnt niet vanzelf. Zelfs ons lichaam kan het nauwelijks afbreken; de stoffen slaan zich op in de lever en blijven daar jarenlang. Je kunt PFAS binnenkrijgen via je voeding, via drinkwater, via de lucht en zelfs via je huid. Er is geen ontsnappen aan.

Je kunt dus proberen om je blootstelling te verlagen, maar PFAS-vrij leven? Dat bestaat niet. Zelfs “100% katoenen kleding” is niet gegarandeerd schoon – de katoen groeit immers in grond en water waar PFAS ook al aanwezig is.

PFAS in voeding – waar begin je dan?

Zelfs als je de grootste vervuilers uit je leven bant, kom je er niet helemaal onderuit. PFAS is aangetroffen in koffie, thee, graanproducten, melk, vlees, vis, eieren, groenten en fruit – eigenlijk overal. En dan is de vraag: waar begin je nog? Als alles besmet is, heeft het dan zin om enkel voeding te testen?

Onze visie: regenereren in plaats van meten

Wij kijken liever naar het grotere plaatje. De wereld ís vervuild – in lucht, water, bodem, huizen en lichamen. Dat is geen somberheid, maar realisme. Vanuit die realiteit komt juist onze drijfveer om te regenereren.

Wij willen bijdragen aan schonere lucht, schoner water, schonere bodem en dus ook schonere voeding. Dat doen we door biodiversiteit op te bouwen – met planten, dieren, schimmels, bacteriën en insecten die allemaal hun rol spelen in het schoonhouden van de omgeving. En we doen het vooral door niet verder te vervuilen:

• geen chemische meststoffen of pesticiden

• geen preventieve medicatie, alleen curatief als het echt moet

• natuurlijke materialen waar het kan

Wat als de natuur zelf een deel van het antwoord is?

PFAS breekt nauwelijks af, dat klopt. Maar wij geloven dat een levende, vitale bodem meer kan dan een dode, uitgeputte. Misschien kan een gezonde bodem PFAS beter binden of neutraliseren. Misschien leeft er straks een schimmel, bacterie of insect bij ons op de boerderij dat PFAS wél langzaam kan afbreken. Dat kunnen we niet bewijzen. Het is boerenlogica, of misschien boerengevoel. Maar het motiveert ons om de natuur rijker en diverser te maken.

Waarom we niet testen

We hebben geen illusie dat onze producten vrij zijn van PFAS – niemand kan dat nog garanderen. Een test zou waarschijnlijk bevestigen wat we al weten: het is er, in meer of mindere mate. Een getal verandert daar niets aan. Onze energie steken we liever in wat wél verschil maakt: voedsel produceren dat zuiver is in intentie, gezond voor mens en aarde, en vrij van nieuwe vervuiling.

Want ook al is onze leefomgeving niet perfect schoon, het voedsel van onze natuurboerderij is gezonder en eerlijker dan dat uit de gangbare landbouw:

• geen chemicaliën

• geen megamachines

• geen industriële verwerking

Gewoon puur eten, van een levende bodem.

Dat is waarom we niet testen op PFAS. Niet uit onverschilligheid, maar uit overtuiging.